Exploring the North; Mannar & Jaffna

Op dit moment slapen we bij een kantoor van ZOA in de buurt van Mannar. ZOA is een Nederlandse NGO die zich inzet voor verschillende landen die getroffen zijn door een natuurramp of gewapend conflict. Naast projecten in de argicultuur, zetten zij zich in dit gebied ook in voor het verbeteren van het onderwijs. Aan dit project hebben wij afgelopen week meegeholpen.  Maandag hebben enkelen van de staff ons achterop een scooter het gebied laten zien. Het was meteen duidelijk dat we in een droog en arm gebied zitten.

De rest van de week zijn we langs verschillende scholen geweest. Omdat er op dit moment in heel Sri Lanka examens zijn voor de middelbare school, zijn we vooral naar scholen geweest met jongere kinderen. Doordat we enkel 1,5 week blijven, kunnen we er niet voor zorgen dat de kinderen grote stappen maken in het Engels. Daarom hebben we er voor gekozen om ons in te zetten de kinderen vooral bewust te maken van het belang van Engels voor hun toekomst. We hebben zoveel mogelijk klassen en scholen bezocht. We praatten, via een tolk van ZOA, met de kinderen over hun dromen. Zo blijken veel in het buitenland te willen gaan studeren of werken. Via deze weg probeerden we uit te leggen dat Engels spreken hiervoor noodzakelijk is en vertellen hen dat wij ook niet hier zouden zitten als we geen Engels spreken.

Ook doen we in alle klassen samen met de leerlingen spelletjes, dansen we met hen en zingen we liedjes. Ze leven hier helemaal van op en hebben een glimlach van oor tot oor. Head-shoulders-knees and toes is duidelijk favoriet!! Het is heel erg fijn om de kinderen blij te maken, wetende dat de meeste uit erg arme gezinnen komen waar vaders, wanneer zij niet om zijn gekomen in de oorlog, vaak een groot deel van het inkomen uitgeven aan alcohol.  Ook geven we de kinderen altijd de mogelijkheid om vragen te stellen aan ons of zelf nog een liedje te zingen. Zo weten nu bijna alle kinderen hier in de regio hoe onze ouders heten, wat ons favoriete gerecht is en onze leeftijd. De voorspellingen van onze leeftijd liggen nogal uiteen; de een denkt dat we 54 zijn en de ander 17.

Zowel bij de staff van ZOA als de kinderen komt vaak de vraag voorbij wat onze religie is. Het hebben van geen religie is hier onbegrijpelijk en soms vallen de monden letterlijk open als we vertellen dat we niet gelovig zijn. Tijdens een training die we hier aan de staff hebben gegeven over personal development, vroegen zij zich dan ook af hoe wij waarde aan ons leven konden hechten zonder dat dit op een religie was gebasseerd.

In het weekend hebben we Jaffna, de voormalige hoofdstad van het noorden,  bezocht. Emil, een medewerker van ZOA, ging met ons mee op pad. Dit vonden we erg fijn, omdat we veel verhalen hebben gehoord dat het noorden nog niet zo veilig is voor 2 buitenlandse meisjes. We hebben een superleuk weekend gehad. Zo hebben we voor het eerst Hindoeistische tempels bezocht, genoten van het prachtige uitzicht van de blauwe zee op de eilandjes net boven de stad, het Dutch Fort bekeken waar nog veel Nederlandse restanten te vinden waren en uiteindelijk afgesloten met een heerlijk diner wat Emil voor zijn 2 new sisters (wij dus ;) ) had gemaakt. 

Woensdag zullen wij onze backpacks weer inpakken, om donderdag onze reis voort te zetten. Tot dan genieten we nog even van de ontzettende aardige staff en het lekkere eten wat hier elke dag voor ons wordt bereid.

Liefs.